Di bella gloria amante 40 Fabro quasi divino, 50 Quanti nacquero in Flora, Nell' altera Babelle I più profondi arcani Non batta il Tempo l' ale, 70 Dammi tua dolce Cetra, Ch' inalzandoti all'Etra 80 Io, che in riva dell'Arno Del Sig. ANTONIO FRANCINI, Gentiluomo Fiorentino. JOANNI MILTONI, LONDINENSI, Juveni patriâ, virtutibus, eximio : Viro qui multa peregrinatione, studio cuncta, orbis terrarum loca perspexit, ut, novus Ulysses, omnia ubique ab omnibus apprehenderet : Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ sic reviviscunt ut idiomata omnia sint in ejus laudibus infacunda; et jure ea percallet ut admirationes et plausus populorum ab propriâ sapientiâ excitatos intelligat : Illi, cujus animi dotes corporisque sensus ad admirationem commovent, et per ipsam motum cuique auferunt; cujus opera ad plausus hortantur, sed venustate vocem laudatoribus adimunt : Cui in Memoriâ totus orbis ; in Intellectu sapientia ; in Voluntate ardor gloriæ; in Ore eloquentia ; harmonicos cælestium sphærarum sonitus Astronomiâ duce audienti; characteres mirabilium Naturæ per quos Dei magnitudo describitur magistrâ Philosophiâ legenti ; antiquitatum latebras, vetustatis excidia, eruditionis ambages, comite assiduâ Autorum lectione, "exquirenti, restauranti, percurrenti (At cur nitor in arduum ?): Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non sufficiant, nec homirum stupor in laudandis satis est, Reverentiæ et Amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert CAROLUS DATUS, Patricius Florentinus, ELEGIARUM LIBE R. ELEGIA PRIMA. AD CAROLUM DIODATUM. IO TANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, Pertulit et voces nuncia charta tuas ; Pertulit occiduâ Devæ Cestrensis ab orâ Vergivium prono quà petit amne salum. Multùm, crede, juvat terras aluisse remotas Pectus amans nostri, tamque fidele caput, Debet, at unde brevi reddere jussa velit. Meque nec invitum patria dulcis habet. Nec dudum vetiti me laris angit amor. Quàm male Phæbicolis convenit ille locus ! Cæteraque ingenio non subeunda meo. Et vacuum curis otia grata sequi, Lætus et exilii conditione fruor. Ille Tomitano flebilis exul agro; Neve foret victo laus tibi prima, Maro. Et totum rapiunt me, mea vita, libri. Et vocat ad plausus garrula scena suos. Seu procus, aut positâ casside miles adest, Detonat inculto barbara verba foro ; Sæpe vafer gnato succurrit servus amanti, Et nasum rigidi fallit ubique patris ; Sæpe novos illic virgo mirata calores Quid sit amor nescit, dum quoque nescit amat : Sive cruentatum furiosa Tragedia sceptrum Quassat, et effusis crinibus ora rotat; 20 30 Et dolet, et specto, juvat et spectasse dolendo ; Interdum et lacrymis dulcis amaror inest : Gaudia, et abrupto flendus amore cadit ; Conscia funereo pectora torre movens ; Aut luit incestos aula Creontis avos. Irrita nec nobis tempora veris eunt. Atque suburbani nobilis umbra loci. Virgineos videas præteriisse choros. Quæ possit senium vel reparare Jovis ! Atque faces quotquot volvit uterque polus; Quæque fluit puro nectare tincta via, Aurea quæ fallax retia tendit Amor ; Purpura, et ipse tui fioris, Adoni, rubor ! Cedite laudatæ toties Heröides olim, Et quæcunque vagum cepit amica Jovem ; Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ, Et quot Susa colunt, Memnoniamque Ninon; Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus ; Jactet, et Ausoniis plena theatra stolis. Extera sat tibi sit fæmina posse sequi. Turrigerum latè conspicienda caput, Quicquid formosi pendulus orbis habet. Endymioneæ turba ministra deæ, Per medias radiant turba videnda vias. Alma pharetrigero milite cincta Venus, Huic Paphon, et roseam posthabitura Cyprou. 70 80 |